SCHIETKRAAM FRANKRIJK?

En hoe je jezelf en je dieren kunt beschermen … of niet


Zoals iedereen, die in Frankrijk op het platteland  woont weet, kunnen jagers een groot probleem zijn voor ons,  medebewoners. Tijdens het jachtseizoen (van begin september tot aan eind maart en soms zelfs langer) gaat er amper een week voorbij zonder een bericht in de krant  dat er iemand, kind, volwassene of oudere, is doodgeschoten of verwond (ook buitenlanders;  nog niet zo lang geleden werd Morgan Keane gedood, een fransman van Ierse afkomst) of dat ze een huisdier of vee hebben gedood dat ze ten onrechte hebben aangezien als een wild dier.

Het is onder bepaalde omstandigheden mogelijk om van je eigen terrein of tuin een ​​“refuge de chasse” (een toevluchtsoord/veilige plek voor de natuur en wilde dieren) te maken, wat dus inhoudt dat jagers daar niet mogen komen  jagen. In feite geef je dan je jachtrechten aan een vereniging of stichting voor de bescherming van dieren zoals ASPAS (L'Association pour la protection des animaux sauvages/Stichting voor de bescherming van wilde dieren) of de LPO (Ligue pour la Protection des Oiseaux/Stichting voor de bescherming van vogels). De vereniging maakt zelf natuurlijk geen gebruik van die rechten en laat niemand anders ze gebruiken, dus de jacht is en blijft verboden.

Hier zie je één van onze borden met de tekst "refuge de chasse": wat betekent dat normaal gesproken  jagen niet is toegestaan (wij hebben er zo'n 8 overal hangen) 

Dit werd mogelijk gemaakt door een uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Vóór deze beslissing was het niet mogelijk om te voorkomen dat jagers op je land kwamen jagen. De rechtbank oordeelde dat dit een schending was van de eigendomsrechten, je geweten en overtuigingen. Je kunt de beslissing hier  lezen 1 (we zetten de link hier ook even onderaan). 

Een paar jaar geleden hebben we deze procedure dus voor ons land uitgevoerd. De jagers waren natuurlijk niet blij en lieten het ons ook duidelijk  weten. Ze komen nog steeds zo dicht mogelijk bij ons huis en onze tuin zodat we gestoord worden door het lawaai van schoten, hun hoorns en hun gegil  en het geblaf van hun honden. Dit lawaai gaat door merg en been. 

Helaas, zelfs als je dit toevluchtsoord voor wilde dieren hebt creëerd, kunnen jagers nog steeds op je land komen jagen als ze bij de departementale overheid de toestemming krijgen voor een zogenaamde  "battue administratif" (administratieve klopjacht). Dit is een “decreet/beslissing” opgedragen en ondertekend door de departementale autoriteiten met de bedoeling om een bepaald gebied van een bepaald soort dier te ontdoen. Dit wordt vaak opgedragen en uitgevoerd onder het voorwendsel dat de dieren schade toebrengen aan gewassen of een risico vormen voor het verkeer. Ze hoeven eigenlijk geen kwaad te hebben gedaan. Het kan zelfs preventief worden aangewend en uitgevoerd. En dan verdwijnen al je rechten. Zonder waarschuwing kunnen een groep jagers en een paar ambtenaren op je terrein verschijnen en beginnen met jagen. En als je ze probeert tegen te houden, zullen ze je vertellen dat je de wet overtreed en een gevangenisstraf of een flinke boete kan oplopen ... het ergste is dat ze daar niet over liegen.

En dit is dus wat ons op 15 januari jongstleden (2021) is  overkomen.

Ons terrein van ongeveer 3,5 hectare is ongeveer een driehoek. Zoals je op de onderstaande afbeelding kunt zien  (de grens van ons gebied is de rode lijn), is ons terrein omgrenst aan één kant met een hoofdweg,  aan een andere kant met velden, aan de zuidelijke korte kant met een secundaire weg en de noordelijke korte kant met een klein bosje. 

Geel toont de omtrek van het te bejagen gebied volgens het decreet, rood is ons land

En hier weer: Geel toont de omtrek van het te bejagen gebied, rood ons land en groen is de lijn van de jagers die bleven tot 3 uur in de middag

Drie ambtenaren verschenen dus om ongeveer 9.30 uur bij onze poort en vertelden ons dat dit een administratieve beslissing was voor een klopjacht op wilde zwijnen  en dat ze bij ons terrein zouden beginnen en dat we ze niet konden tegenhouden. Je kan je onze reacties levendig voorstellen.

Om een ​​lang verhaal kort te maken, vooral om deze afgrijselijke ervaring niet opnieuw te hoeven beleven… het decreet, deze administratieve beslissing, werd op 13 januari gepubliceerd binnenin het gemeentehuis, niet eens buiten op de deur en wetende dat het gemeentehuis hele beperkte bezoekuren heeft zijn dit soort beslissingen nauwelijks te zien. En dat is ook hun bedoeling. Er wordt dus van je verwacht dat je iedere dag naar het gemeentehuis gaat, om erachter te komen dat er gejaagd kan worden op  je eigen terrein, aangezien de autoriteiten NIET verplicht zijn om je van te voren op de hoogte te stellen. In feite leek het er zelfs op dat we deze ambtenaren op de foto die zich zo  onverwachts voor onze deur hadden opgedrongen,  een schouderklopje hadden moeten geven om het feit dat ze ons vooraf hadden gewaarschuwd dat er zometeen jagers in ons land zouden gaan jagen en het waren er velen (zo'n dertig in totaal). Hun letterlijke woorden waren: "U moet blij zijn dat we u hebben gewaarschuwd, want volgens de wet hoeven we dat helemaal niet te doen". Stel dat je op vakantie bent? Stel dat je even weg bent inkopen te doen en je komt terug en je dieren zijn van de schrik gestorven of gevlucht? Eén van onze katten hebben we sindsdien niet meer teruggezien, maar dat even terzijde...... Hieronder wat foto's van de jagers. 

We hebben hun gezichten voor de zekerheid even heel toepasselijk afgedekt met een doodskop. Eén jager kwam zelfs aanlopen met een lans/mes

Van wat we hebben kunnen zien, splitsten de jagers zich in een aantal groepen. Eén groep nam een tiental oncontroleerbare honden mee (voor het merendeel terriërs en een jack russel) naar het veld naast ons land. De honden waren nog vast, drie per lijn. Totdat ik me omdraaide en ze ze hebben losgelaten. Deze mannen leken niet gewapend, hadden wel stokken in hun hand en één van hen zelfs een lans (het allernieuwste speeltje dat de jagers hier in Frankrijk tegenwoordig hebben om dieren te doden. Hier kan je zien hoe dat eraantoe gaat. Pas op ZEER kwetsende recente beelden!)

Anderen (een stuk of 6/7) stonden met geweren aan de andere kant van de hoofdweg waar veel verkeer langskomt. Ze stonden uit het zicht achter de heg. Achter hun heb je voornamelijk open velden en een snelweg op ongeveer 800 meter afstand. Van die snelweg kun je een stukje zien op de kaart hierboven.  De gele lijn op die kaart is de omtrek van het betreffende te bejagen gebied. En ja, je ogen bedriegen je niet: het gebied omvat zelfs de snelweg zelf,  zijn tolpoorten, een stukje vierbaansweg en een rotonde! Stel je voor dat jij daar net rijd op weg naar Bordeaux!!!! 

Het lijkt erop dat het de bedoeling was dat de jagers in het veld met hun honden de wilde zwijnen van ons land hadden willen drijven  richting de jagers die met hun geweren aan de andere kant van de hoofdweg stonden te wachten ... Zoek de fouten:

  • Er is een groot risico dat de in paniek geraakte dieren en de honden die hen achtervolgenden een ongeluk op de weg zouden kunnen veroorzaken.
  • Als de jagers met hun geweren op de dieren zouden schieten terwijl wij in ons eigen veld stonden konden wij geraakt, verwond en gedood worden.
  • Als de jagers met hun geweren op de dieren zouden schieten terwijl ze de weg overstaken, riskeerden ze het verkeer, de honden en de jagers die de honden hadden losgelaten, te raken, te verwonden, te doden.
  • Als de gewapende jagers schoten terwijl het zwijn tussendoor passeerde, konden ze elkaar raken.
  • Als ze schoten nadat de zwijnen hen voorbij waren, dan schoten ze in de richting van de snelweg (richting BORDEAUX)!
Daarbij moet ook worden vermeld dat in het decreet hagelpatronen of stalen kogelhagel waren toegestaan (een hagelpatroon is een plastic buisje met een koperen slaghoed, waarin het kruit en een prop zitten die de hagellading na ontbranding voortdrijft). Deze hagelpatronen zijn levensgevaarlijk en kunnen niet alleen doden maar ook verwonden. Als het dier niet direct gedood is kan het nog dagen lijden. 
Op de beelden op de video hieronder genomen door één van onze wildcamera's (er staan er een stuk of 8) kan je zien hoe een hond een zwijn opjaagt in de richting van de weg. 

We hebben geen echt idee van het verschrikkelijke lot dat deze onschuldige dieren ondergaan hebben. zie punt 2 Op de video hoor je gejank, maar van wie weten we niet, een zwijn of een hond. Wat de video ook laat zien is de onrust, het gegil van mannen, het gejank van honden en de hoorns die ze gebruiken als er een wild dier in zicht is. Uiteindelijk verdwenen de meeste jagers in de verte richting het veld en het bos, links van ons land zoals op de foto te zien is. We haalden even de tijd om adem te halen en een zucht van verlichting te slaken. Daarna liepen we door ons land om te zien of er hekken waren beschadigd of andere beschadigingen waren aangericht. 

Toen we éénmaal bij de hoofdweg kwamen, waren we verrast om te zien dat de jagers met hun geweren er nog steeds stonden.

Geen "mooie dienstmeisjes op een rij" die tegenover ons land aan de overkant van de weg staan

 Gek genoeg was er geen jager te zien langs het boerenveld naast ons. 

Nogmaals: hun positie wordt weergegeven als de groene lijn op de kaart hierboven. Zoals je kunt zien ligt het recht tegenover ons land en het kleine stukje bos dat eraan vast zit en is het ongeveer 450 meter lang. Toch konden dieren die uit het bos aan de linkerkant van de foto's werden verjaagd, naar de weg zijn gerend en op elk punt over een stuk van ongeveer 3 km hebben kunnen oversteken. Ik laat het aan jullie verbeelding over om vast te stellen waarom deze jagers alleen om ons land stonden. 

Een andere kwestie die stof tot nadenken geeft, is dat het hele gebied waarin deze “klopjacht” was bedoeld, een oppervlakte van 600 hectare bedroeg.  De jacht begon op onze kleine plek van slechts 3,5 hectare, voor zover we weten, de enige plaats in dat hele gebied waar een "refuge de chasse"  is. Bovendien bevindt ons kleine stukje land zich bijna centraal in het hele doelgebied. Dit alles is voor mij  niet duidelijk en niet logisch  en ik stel daar dus duidelijk mijn vraagtekens bij. Als je midden in het gebied een jacht begint, zullen de dieren alle kanten op proberen te vluchten. Even vooropgesteld van het feit dat we in principe tegen de jacht zijn: zou het niet veel logischer zijn om vanaf het ene uiteinde te beginnen en de jagers haaks op de verwachte vluchtroute van de dieren te plaatsen? Dan zouden de dieren voor elke jager passeren, wat betekent dat er vrijwel geen risico is om een ​​andere jager te raken. Maar nogmaals verdere strategiën zullen we hier even achterwege laten.  

Ons zou kunnen worden vergeven dat we ons duidelijk afvragen of het  jagen op deze dieren eigenlijk wel het "hoofddoel" was van deze hele exercisie en de verwarring en de stress die het ons heeft toebracht, een zeer  betreurenswaardige bijwerking.
Want geloof me: dit was vreselijk en ook verontrustend. Het is niet alleen het geluid van de honden, het waanzinnige geschreeuw van de jagers, hun hoorns, de schoten, en maar niet te spreken van de aanblik van alle paniekerige dieren. Het is ook het gevoel van hulpeloosheid en onmacht en het gevoel van overtreding, als je ziet dat je fundamentele mensenrechten om van je eigen huis en tuin (jouw privé eigendom) te kunnen genieten en je fundamentele recht van overtuiging om tegen de jacht te zijn, met slechts één pennenstreek van je kan worden afgenomen. 

En het is nog niet voorbij, want in het decreet staat dat deze klopjacht is toegestaan voor een periode van ongeveer  twee weken (van 15 tot 27 januari) . De klopjacht wordt georganiseerd door de Direction départementale des territoires et de la mer (DDTM) / de Dienst voor land en zee. Onder andere zij en het plaatselijke gemeentehuis moeten minimaal 24 uur van tevoren worden geïnformeerd als er een nieuwe klopjacht zal worden gehouden, dus zouden we ze elke dag moeten bellen ( en dat doen we nu ook) zodat we voorzorgsmaatregelen kunnen treffen om ervoor te zorgen dat onze eigen dieren die vrij rondlopen, zoals katten, veilig zijn.  En met elke dag bedoel ik elke dag: een klopjacht kan op ieder moment plaatsvinden met een vooraankondiging van slechts 24 uur. Dus, het is de enige manier waarop we er zeker van kunnen zijn dat al onze dieren veilig zijn. Terwijl ik dit schrijf, is één van onze katten, Fidji, niet meer gezien sinds de slag. We hopen dat hij veilig is en snel bij ons terugkomt.

Fidji is nog steeds niet terecht
Wat kan jij doen als je in Frankrijk woont? 

Welke acties kan iemand legitiem ondernemen als je in een soortgelijke situatie terecht komt, zonder een boete of gevangenisstraf op te lopen? Als het ons nog een keer overkomt, zullen we het decreet, als we het van te voren zien, goed lezen om er zeker van te zijn dat aan alle vereisten wordt voldaan. We zullen controleren of de organisator iedereen die in het decreet staan, geïnformeerd heeft. Dat kan de politie en het gemeentehuis zijn, dus we hebben hun nummers al opgeslagen in onze mobiele telefoons, zodat we ze ieder moment kunnen bellen. Het gemeentehuis heeft een alarmnummer dat buiten kantooruren bereikbaar is. We zullen vragen om een ​​lijst van alle deelnemers te krijgen en zullen de identificatie van hen allemaal controleren en controleren of ze hun jachtvergunning bij zich hebben. Dit om te voorkomen dat onbevoegden misbruik maken van de situatie om toegang te krijgen tot ons eigendom. We zullen ook vragen of iemand onder invloed is van alcohol, verdovende middelen of voorgeschreven medicijnen die hun oordeel en / of hun doel kunnen beïnvloeden. Als we alcohol ruiken, zullen we de politie vragen om ze te controleren. Hopelijk hebben we hierdoor genoeg tijd om onze dieren in veiligheid te brengen.

Op de lange termijn moet er iets veranderen: de wet moet veranderen. We leven niet meer in de 15e eeuw toen "de heren" over het land regeerden en de boeren maar moesten instemmen en geen stem hadden. De fundamentele rechten van iedereen moeten worden beschermd. Vooral als ze vertrapt kunnen worden voor zo'n ongelofelijk onbenullig voorwendsel. In deze 21e eeuw hebben we alternatieven voor het beheer van wilde dieren,  bijvoorbeeld het plaatsen van hekken om je gewassen te beschermen of geboortebeperking, of misschien gewoon voorkomen dat jagers de voortplanting van wilde zwijnen aanmoedigen door ze te voeren, door alleen de mannetjes te doden en de vrouwtjes te sparen etc.... of zelfs door te fokken om ze  vrij laten. Dit gebeurt hier namelijk met de regelmaat van de klok. Zie hieronder een tweet van PETA FRANCE. 
Mensen hun rechten ontzeggen op het vreedzaam genot van hun eigen bezittingen en hun vrijheid van denken en geweten aan te vallen/beperken/ontnemen om zo enkele euro's schade te besparen die deze dieren zouden aanrichten aan gewassen (en dit is nog maar héél erg de vraag) , is een onevenredig misbruik van de macht van de overheid. Wij gaan de strijd aan ... en we houden jullie daarvan op de hoogte op deze site. Het laatste woord hierover is nog niet gezegd. Maar wat wij graag zouden willen vragen is : deel dit bericht zoveel mogelijk en denk goed na voordat je je hier in Frankrijk settelt. Dit is geen uitzondering, dit is regel! 

Dat is die " enorme "  schade die het everzwijn veroorzaakt !!!


  1.  CASE OF CHASSAGNOU AND OTHERS v. FRANCE (Applications nos. 25088/94, 28331/95 and 28443/95; JUDGMENT STRASBOURG 29 April 1999   http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-62843
  2. Op 23 januari 2021 hebben wij een gesprek gehad met de burgemeester. Zij heeft ons tussen neus en lippen door laten weten dat één zwijn is gedood. 

Dit is een illustratie gevonden op het internet